Monday, April 24, 2023

ආරක්ෂාව "ආධ්‍යාත්මය" තුළ ය.

 



සමහර දේවල් ලියැවෙන්නෙ කුමන හෝ තැනකින් කෙරෙන බලපෑමකින්. ඒ දේවල් නොලියා සිටිය නොහැකි තරමට දැඩි බලපෑමක් ඇති කරනවා. මෙය ද නොලියා සිටීමට නොහැකි නිසා ලියූ සටහනක්. 



සම්බුදු දහම බටහිර ලෝකය තුළ සීඝ්‍රයෙන් ව්‍යාප්ත වෙනවා. බටහිර ජනතාව බුදු දහම කෙරෙහි නැඹුරු වෙද්දී පෙරදිග ජනතාව හාස්කම් සහිත ආගම්වලට මාරු වෙමින් සිටිනවා. හාස්කම් විදහා දැක්වූ ආගම්වල ජන්ම භූමිය බටහිර ලෝකය වූවත් දැන් බටහිර වැසියන්ට අවශ්‍ය හාස්කම් නොවෙයි. ඒ අය සමාධිමත් වෙනසක්, ඇතුළාන්ත පරිවර්තනයක් අපේක්ෂා කරනවා.  ඔවුන් භාවනාව වෙත දැඩිව ආකර්ෂණය වෙමින් සිටිනවා.  යුරෝපීයන් ඔවුන්ගේ හාස්කම් මූලික ආගම් පෙරදිග ලෝකය තුළ ව්‍යාප්ත කරන අවදියේ පෙරදිග වැසියන් බුදු දහම මැනවින් තේරුම් ගෙන සිටියා. බුදු දහමේ හරය  රැකගෙන සිටියා. අද එහි අනෙක් පැත්ත සිදුවෙමින් පවතිනවා. 



බුදු දහම තුළ හාස්කම් නෑ. බෞද්ධාගම කොරුන් ඇවිද්දවන, අන්ධයන්ට පෙනීම දෙන, විභාගය සමත් කරවන, ඉල්ලන දේ ලබාදෙන ආගමක් නෙමෙයි.  නමුත් පෙරදිග බෞද්ධාගම තුළට බොහෝ හාස්කම් පැමිණෙමින් තිබෙනවා. එහි සැබෑ අරුත බොහොමයක් දෙනා බුද්ධාගම හැර යමින් සිටින බවයි. 



බලාපොරොත්තු ඉටු කරගැනීම මූලික කරගත් නොයෙක් පුද පූජාවන් බුදුදහම තුළට ඇතුල්වෙමින් තිබෙනවා. පැතුම් ඉටු කරන පුද පූජා හෝ මුදල් අය කර සිදු කරන ආශිර්වාද පූජා බුදු දහම සමඟ කෙසේවත් පෑහෙන්නෙ නෑ. ඒවා ආර්ථික ප්‍රතිලාභ ඉලක්ක කරගත් ව්‍යාපාර මිස බුදු දහමට සම්බන්ධ දේ නොවෙයි.



විශ්වයේ බලවත්ම ස්ථානය මෙයයි...සාධුකාරයක් දෙන්න. බොහෝ දෙනෙක් විසින් සිදු කරන එවැනි පල කිරීම් නිතර දකින්න ලැබෙනවා. ඔවුන් සිතන පරිදි විශ්වයේ බලවත්ම ස්ථානය පිහිටා තිබීම හොඳටම ප්‍රමාණවත්. ඔය ස්ථානය  කකුසඳ, කෝනාගමන, කාශ්‍යප, ගෞතම යන සිව් බුදු බුදුරජාණන් වහන්සේලා විසින්ම සේවනය කරන ලද, සමාපත්ති සුවයෙන් වැඩ සිටිමින් පූජනීයතත්වයට පත් කරන ලද පුණ්‍ය භූමියක් විදියට සැළකෙනවා. මිනිස්සු උදෑසන සිට නින්දට යන තෙක් සිතින් කයින් වචනයෙන් සිදු කරන දේවල්  රටේ උතුම් පූජනීය වස්තූන්ට නොගැළපෙන කොට ඒ රටට කොයින්ද සෙතක්.... කුණු කඳු කඩා වැටිලා මැරෙනවා, බෝම්බ පිපිරිලා මැරෙනවා, වසංගත පැතිරිලා මැරෙනවා, ඇන කොටගෙන මැරෙනවා, තමන් විසින්ම මැරෙනවා, දහ අතේ ණය වෙනවා, රට පරිහානියට යනවා. පේන තෙක් මානයක තියෙනවද හොඳක් ? 


ගෞතම බුදුන් වහන්සේගේ වාම ශ්‍රී දන්ත ධාතූන් වහන්සේ මහනුවර දළදා මාළිගාවෙ වැඩ සිටිනවා. දළදා වහන්සේ ජීවමාන බුදුරජාණන් වහන්සේ ලෙස සළකමින්, එදා ආනන්ද මහ තෙරුන් වහන්සේ ඉටු කළා වූ සියලු චිරාගත සාම්ප්‍රදායික බුද්ධෝපස්ථාන,බුදු පුද,තේවා කටයුතු දිනපතා සිදු කෙරෙනවා. ඊට අමතරව වාර්ෂිකව හා සතිපතා ද දළදා පුද පූජාවන් සිදු කෙරෙනවා. 


සිදුහත් බෝසතාණන් බුද්ධගයාවේ දී බුද්ධත්වයට පත් වන විට සෙවණ ලබා දුන් බෝධි වෘක්ෂයේ දකුණු ශාඛාව සඟමිත් තෙරණිය ලංකාවට වැඩමවූ පසුව දෙවනපෑතිස් රජු එය අනුරාධපුර මහමෙව්නා උයනෙහි රෝපණය කළා. ලෝකයේ දීර්ඝතම ලිඛිත ඉතිහාසයක් ඇති වෘක්ෂය ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ ලෙසට සැළකෙනවා. මේ අසිරිමත් සිද්ධස්ථාන පේන මානය පටන්  රට පුරාම මොන තරම් පාපකාරී, අසාධාරණ දේවල් සිද්ද වෙනවද...  


බටහිර දේශපාලන බලවතුන් තමන් අතින් සුළු වැරදීමක් සිදු වූණත් දෙවරක් නොසිතා ධූරය අත් හරිනවා. ඔවුන්ට අතහැරීම  එතරම් දෙයක් නෙමෙයි.  බරපතළ වරදක් සිදු වුණත් අපේ අය බලය අතහරියිද ? ජනතාව විසින් එලවා දැමුවොත් හැර ඔවුන් කිසිදා තමන්ගේ වරදක් පිළිගෙන බලය අතහරින්නේ නෑ. නමුත් ඇසුරු කරන්නෙ හිමිවරු, දේශපාලනය කරන්නෙ සිද්ධස්ථානයෙ.


බුදුදහම සෙසු සියලු ආගම්වලට වඩා විශේෂයි, ශ්‍රේෂ්ඨයි.  සියලු ආගම් අතර ගුණාත්මක බවින් වැඩිම ආගම බුදුදහමයි. බුදුදහම දර්ශනයක් නෙමෙයි.මිනිසෙකුගේ ඇතුළාන්තය වෙනස් කිරීමේ හැකියාව හෝ මිනිසෙකු පරිවර්තනය කිරීමේ හැකියාව දර්ශනයකට නෑ.   දර්ශනයක් කියන්නෙ මතවාදයක් මිස ආධ්‍යාත්මික පෝෂණයක් ලබා දෙන යමක් නෙමෙයි. බුදුදහම ආධ්‍යාත්මික ප්‍රකාශනයක්. බුදුදහම මර්දනකාරී පිළිවෙත්වලින් තොර, මතවාදවලින් බැහැර වූ ආධ්‍යාත්මික මාර්ගයක්. 


මිනිසෙක් වෙනස් කිරීමේ හැකියාව, අධ්‍යාත්මික පරිවර්තනයකට ලක්කිරීමේ හැකියාව  ධර්ම දේශනයකට තියෙන්න ඕනැ. ඒ හැකියාව සිද්ධස්ථානයක් සතුව තියෙන්න ඕනැ. සිද්ධස්ථාන වැඩි වැඩියෙන් ඉදිවීම, ධර්ම දේශනා වැඩි වැඩියෙන් පැවැත්වීම ඉතාමත් සතුටුදායක කාරණාවක්. නමුත් දිනපතා සිදුවන මනුෂ්‍ය ඝාතන, ස්ත්‍රී දූෂණ, සියදිවි නසාගැනීම්, හොර මැරකම්වල වැඩි වීමක් මිස අඩු වීමක්  දකින්නට නොලැබීම ඉතාමත් කණගාටුදායකයි. දහම ගැන දැනුම වැඩි කරනවා වෙනුවට දහම් අවබෝධය ඇතිකිරීම සාර්ථකව සිදු වෙනවාද යන්න ගැටළුවක්. 

ඉරිසියාව, වෛරය, ක්‍රෝධය, දැඩි ලෝභය, තෘෂ්ණාව සහිතව සිද්ධස්ථානයකට ගොඩවදින ඔබ නැවත ඉන් පිටත්ව යන්නේ ඒ සියල්ල රැගෙන නම් ඔබ සිද්ධස්ථානයකට යාමේ කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් නෑ. 


මතක තබාගන්න. අප සිටින්නේ ඉතාමත් ඛේදජනක කාල පරිච්ඡේයක් අබිමුව.  විශාල ජීවිත ප්‍රමාණයක් විනාශ වන තරමේ අන්තරාදායක සමයක් උදාවීමට නියමිතයි. ආරක්ෂාව ඇත්තේ "ආධ්‍යාත්මය" තුළ පමණයි. 


සංජීව කුළුපන බණ්ඩාර 

Thursday, April 13, 2023

සිද්ධාන්ත.

 



සිද්ධාන්තයක් යනු අත්දැකීමකි.  ප්‍රත්‍යක්ෂ කරගැනීමකි.  එය සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වූ පුද්ගලයෙකු විසින් දැකගත් දෙයකි. සිද්ධාන්ත යන වචනයේ අර්ථය වන්නේ යමෙකුට එය 'සිද්ද' වූ විට ඔහු එය තරයේ පවසා සිටීමයි. එය සාක්ෂාත් කරගත් අයෙකුගේ ප්‍රකාශයකි.



සිද්ධාන්තයක් යනු මතවාදයක් නොවේ..   ඔබට ශ්‍රේෂ්ඨ දාර්ශනිකයෙකු වී බුද්ධියෙන් බොහෝ දේ තේරුම් කිරීමට, තෝරා බේරාදීමට හැකියාව ඇත.. ඔබේ නිගමන විධිමත් ලෙස සකස් කළ හැක.. සත්‍ය මෙන් පෙනෙන තාර්කික න්‍යායන් නිපදවිය හැක.  එහෙත් එය සත්‍යය නොවේ.  ඒවා මතවාදයන් වේ.



මතවාදයක් යනු මිනිසාගේ නිර්මාණයකි.  මිනිසා සහ ඔහුගේ පරිශ්‍රමයන් සමඟ සිද්ධාන්තයකට කිසිදු කටයුත්තක් නැත. සිද්ධාන්තය යනු ප්‍රාග් ඥානයකි.  එයට එළඹිය යුතුය.  එය සාක්ෂාත් කරගත යුතුය.  එය ඔබට දැකගන්නට ලැබුණු, අනාවරණය වූ, ඔබේම අත්දැකීමක් බවට පත් විය යුතු දෙයකි.



සිද්ධාන්තයක් නැවුම් ය. එය සැබෑවකි. එය යථාර්තයකි. එහි පිටපත් නැත. මතවාදයක් යනු ණයට ගත් දෙයකි. මනඃකල්පිත දෙයකි. සිද්ධාන්තය නොඉඳුල් කන්‍යාවක් නම් මතවාදය යනු වෛශ්‍යාවකි.



බුදුන්ට සිදුවුණේ සිද්ධාන්තයකි. ක්‍රිස්තුන්ට, මහාවීරට, මොහොමඩ්ට, ලාඕ ට්ෂුට, ඕෂෝට වගේම තවත් බොහෝ දෙනෙකුට එය සිද්ද විය. ඔවුන් අත්දුටු සිද්ධාන්තය වෙනත් කිසිම අයෙකුට සිද්ධාන්තයක් වන්නේ නැත.  එය යමෙක් නැවත කියන්නේ නම් එය මතවාදයක් පමණි. 



සෘෂිවරු පවසන ආකාරයට ජ්‍යොතිෂය, දේහ ලක්ෂණ විද්‍යාව, හස්තරේඛා ශාස්ත්‍රය යනාදිය ඔවුන් වෙත පිරිනමනු ලැබුවේ දෙවියන් විසිනි. ඔවුන් එසේ පැවසීම යුක්ති සහගතය. අත්දැකීමක්, ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරගැනීමක් වචනයට නැඟීම අපහසුය. අත්දැකීම් පවතින්නේ භාෂාවට බොහෝ දුරිනි. ඒවා ඔවුන්ට "සිද්ද වුණු" දේවල් මිස තවකෙකුට  අනාවරණය කළ හැකි දේවල් නොවේ.



සෘෂිවරු නමින් වසර දහස් ගණනකට පෙර පළ කොට, විවිධ භාෂාවන්ට පරිවර්තනය වුණු පොත් පත් අදද භාවිතයේ පවතී.. ඒවායේ සඳහන් සියල්ල සිද්ධාන්ත නොවේ.  ඒවා වෙනස් වන සුළුය. මක් නිසාද යත්, ඔවුන් අත්දකිනු ලැබුවේ සිද්ධාන්ත වූවද  ඒවා වචන බවට පත් වී, විවිධ භාෂාවන්ට නැඟී, අතින් අත ගොස් මතවාද බවට පත් වී තිබේ.. එම කාරණා කාලයට,අවස්ථාවට, පුද්ගලයාට අදාල කරගැනීමට තරම් සෑහෙන බුද්ධියක් පුද්ගලයෙකුට තිබිය යුතුය.



අප ජීවත් වන්නේ මතකය ප්‍රමුඛ කරගත් සමාජයක ය. සමස්ථ අධ්‍යාපන පද්ධතියම පවතින්නේ බුද්ධිමත් බව කෙරෙන් මතකය දෙසට හරවා යැවීමටය.. පුද්ගලයෙක් යාන්ත්‍රික කිරීමටය. ජීව පරිඝණකයක් බවට පත් කිරීමටය. විභාග වග බලාගන්නේ මතකය ගැන පමණි. එයින් සිදු කෙරෙන්නේ කාර්යක්‍ෂමතාවයෙන් යුතු වෘත්තිකයින් බිහි කිරීම විනා බුද්ධිමතුන් බිහි කිරීම නොවේ. එය ජ්‍යොතිෂය වැනි ආධ්‍යාත්මික විෂය ක්‍ෂේත්‍රයකදී වඩාත් අසාර්ථකය. වසර දහස් ගණනක් පැරණි යැයි සම්මත පොත් පත් වැඩි ප්‍රමාණයක් පාඩම් කර මතකයේ තබාගෙන සිටින පුද්ගලයා දක්ෂතම ජ්‍යොතිෂවේදියා ලෙස සැලකීම මොන තරම් බොළඳ තකතීරු ක්‍රමවේදයක්ද.... බෝතල් පත්තර කඩයකටවත් විකිණිය නොහැකි තරමේ කඩමාලු වූ පොත් පත්වල සඳහන් කරුණු ගිරවෙකු මෙන් පුනරුච්චාරණය කරන තැනැත්තා සමස්ථ ජීවිතයම අතැඹුලක් සේ අවබෝධ කරගත් ශාස්තෘවරයෙක් සේ සැළකීම තරම් තකතීරුකමක් තවත් ඇත්ද...



ඔබට ඕනෑ තරම් පොත් පත් කියවීමට හැකියාව තිබේ. විවිධ ක්‍රමවේද ඔස්සේ ජ්‍යොතිෂය ඉගෙනීමට හැකි ආකාරයට අපමණ පාඨමාලාවන් තිබේ. ඒ අනුව බලන විට හෙට දවසේ හිරු නැඟුණු මොහොතේ පටන් දවස ගෙවී යන තෙක් කාලය තුළ සිදුවන සියලු සිදුවීම් පුරෝකථනය කළ හැකි තරමේ විෂ්ම කර්මයින් බිහි වී සිටිය යුතුය. සැබෑ ලෙසම පෙනී යන කාරණය නම් ශාස්තෘවරුන් මෙන් පෙනී සිටින ගුරුවරුද සිටිනුයේ ගිරවුන්ගේ තත්වයේම මිස වෙනස් තත්වයක නොවන බවය.


ෆේස්බුක්  සමූහයක අයෙක් ප්‍රශ්නයක් නඟනවා "විවාහයක් අසාර්ථකත්වයට පත් කෙරෙන  හේතු මොනවද...?"
එයට සම්බන්ධ වන පුද්ගලයින් තමන් දන්නා තරම් ග්‍රහ පිහිටීම්, ග්‍රහ යෝග, ග්‍රහ දෘෂ්ටි එක පෙළට කොටාගෙන යනවා. ඒ ඔවුන්ගේ ජ්‍යොතිෂයයි. ඒ ඔවුන් පාඩම් කළ සිද්ධාන්තයි. විවාහයක් මධුසමයෙන් අවසන් වන ආකාරය, එතැන් පටන් ඔවුන් සැබෑවට යථාර්තයට මුහුණ දිය යුතු විදිය, ගැහැණියක හා පිරිමියෙකු අතර වන වෙනස, ඔවුන් තම හැඟීම් දැනීම්, ආවේග පිට කරන ආකාරය, ඔවුනොවුන් අතර ලෙන්ගතුකම්, නොරිස්සුම් අඩු වැඩි වෙමින් ගමන් කරන විදිය....ඔබ මේ ආදී කාරණා ගොනු කර ලිපියක් පල කළහොත් එයට එතරම් ප්‍රතිචාරයක් ලැබේ යැයි සිතිය නොහැක. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ තාක්ෂණය පමණි. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වන්නේ ඕනෑම තැනකට ආලේප කළ හැකි තෙල් වර්ග පමණි. ඉන් එහා ඔවුන් දන්නා ජ්‍යොතිෂය නමින් වූ "ආධ්‍යාත්මික විද්‍යාවක්" නැත.


සිද්ධාන්ත ප්‍රකාශයට පත් කළ සියලු දෙනා මෙන්ම  සෘෂිවරු සිදු කළේද තමන් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරගත් දේ වචනයට හරවා පැවසීමට උත්සාහ කිරීම පමණි. මන්ද යත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරගත් කිසිවක් පැවසිය හැකි දිව්‍යමය භාෂාවක් නොමැති බැවිනි. ඔවුන් ප්‍රකාශ කළේ  යැයි පොත් පත්වල සඳහන් කාරණා ප්‍රහේලිකා විසඳන්නාක් මෙන් අවබෝධ කර ගැනීමට සිදුව ඇත්තේ එබැවිනි. එකම කාරණය සම්බන්ධයෙන් විවිධාකාරයේ අදහස්, මත පලවන්නේ ඒවා එක් එක් පුද්ගලයා අවබෝධ කරගන්නා ආකාරය වෙනස් වන බැවිනි. එසේ වන්නේ ඒවා සිද්ධාන්ත බවට පත් වූයේ සෘෂිවරුන්ට පමණක් බැවිනි. එය අත්දැකීමක් වූයේ ඔවුන්ට පමණක් බැවිනි. ආගමික ශාස්තෘවරුන්ගේ යැයි සම්මත සූත්‍ර දේශනා සම්බන්ධයෙන් කිව යුත්තේද එයමය. එය ඔවුන් විසින් අවබෝධ කරගන්නා ලද ඔවුන්ගේ "සත්‍යය" යි.



පාඩම් කරන ලද දේ පුනරුච්චාරණය කරන ගිරවුන් වෙනුවට අවබෝධය සමඟ කටයුතු කරන ආධ්‍යාත්මික චරිත අවශ්‍යව තිබේ. ජ්‍යොතිෂය අතික්‍රමණය කළ හැකි පුද්ගලයින් අවශ්‍යව තිබේ. එකිනෙකාට දෝෂාරෝපණය කරගනිමින්, නින්දා අපහාස කරගනිමින් හැසිරෙන ආධ්‍යාත්මය කඩා වැටුණවුන් වෙනුවට නිවුණු සැනහුණු ශිෂ්ඨ චරිත අවශ්‍යව තිබේ. 



සංජීව කුළුපන බණ්ඩාර