සිතීමේ මධ්‍යස්ථානය වන්නේ මනස යි.

හැඟීම් දැනීමේ මධ්‍යස්ථානය නම් හදවතයි.

ජීවන ශක්තිය පිළිබඳ මධ්‍යස්ථානය නාභිය යි.

දරුවෙක් මෙලොව එළිය දුටු විගස හඬන්නෙ කුසගින්න නිසාද ? 

නැත. ජීවන ශක්තිය හා සම්බන්ධතාවය බිඳ දැමීම නිසාය. මවගේ කුසේ වර්ධනය වූ දරුවා මව හා සම්බන්ධව සිටියේ නාභිය තුළිනි. මවගේ ජීවන ශක්තිය දරුවා තුළට ගලා ආවේ නාභිය හරහාය. දරුවා ඉපදුණු වහාම පෙකණි වැල කපා දමයි. ඒ,මවගේ ශරීරයත් සමඟ ජීවත් වූ දරුවා වෙන් වන අවස්ථාවයි. එහිදී දරුවා නාභිය තුළින් ලැබූ ජීවන ශක්තිය මුළුමනින්ම නවතී. මුළු සිරුරම කම්පනය වීමට පටන්ගනියි. එතෙක් ගලා ආ ජීවන ශක්තිය දරුවාගේ මුළු පැවැත්ම විසින්ම ඉල්ලා සිටියි. දරුවා නොහැඬුවේ නම් වෛද්‍යවරු සිතන්නේ කුමන හෝ ගැටළුවක් ඇති බවයි. ජීවන ශක්තියෙන් වෙන් කරනු ලැබීම දරුවාට නොදැනෙනවා යනු දරුවා මරණයට ආසන්න බවයි. උපන් විගස නොහඬන දරුවා හැඬවීමට සෙස්සෝ සියලු උත්සාහයන් දරන්නේ එබැවිනි. දරුවා හැඬිය යුතුමය. ජීවත් වීමට නම්, තමා ජීවන ශක්තියෙන් වෙන් කරනු ලෑබූ බව දැනිය යුතුමය. එය නොදැනෙන්නේ නම් මහත් අවදානමකය.

ඊට පස්සෙ...

දරුවා නැවත අලුත් ආකාරයකින් ජීවන ශක්තිය සමඟ සම්බන්ධ වෙනවා. කොහොමද...? මව් කිරිවලින්. පළමුව නාභිය හරහා ජීවන ශක්තිය සමඟ සම්බන්ධ වුණු දරුවා ඔන්න දෙවැනි වරට සම්බන්ධ වෙනවා 'හදවත' සමඟ. මවගේ හදවත සමඟ දරුවාගේ හදවතේ මධ්‍යස්ථානය වර්ධනය වෙන්න පටන් ගන්නවා. ඒත් එක්කම නාභි මධ්‍යස්ථානය අමතක වෙනවා. නාභි මධ්‍යස්ථානය සමඟ තව දුරටත් දරුවාගේ සම්බන්ධයක් නෑ. නාභියෙන් ලබාගත් ශක්තිය දැන් මුවින් ලබාගන්නවා. මව් කිරිවලින් පෝෂණය නොවූ දරුවෙකුගේ ජීවන ශක්තිය දුර්වලයි. දරුවෙකුට වෙනත් ආකාරයකට කිරි ලබාදෙන්න පුළුවන්. ඒත් මවගේ හදවතේ ස්පර්ශය ලබාදෙන්න බෑ. 

වසර කීපයක් ගත වෙන කොට... 

දරුවට සිද්ද වෙනවා මව්කිරිවලිනුත් වෙන් වෙන්න. ඒ කාලය ලෙහෙසියෙන් තීරණය කරන්න බෑ. දරුවාගේ කැමැත්තෙන්ම වෙන් වීම තමයි හොඳම විදිය. මොකද..මවගේ හදවතේ ස්පර්ශය දරුවෙකුට ප්‍රමාණවත් කලක් ලැබෙන්න ඕනැ. දරුවාගේ හදවත හා සම්බන්ධ මධ්‍යස්ථානය හරියට වර්ධනය වෙන්නෙ එතකොටයි. එහෙම නොවුණොත් සාහසික වෙන්න පුළුවන්. 

මව්කිරිවලින් වෙන් වීමත් සමඟ දරුවා උත්සාහ කරනවා නාභිය සහ හදවත හරහා සම්පූර්ණ කරගැනීමට නොහැකි වූ කාර්යයන් මනසෙන්  සම්පූර්ණ කරගන්න. මේ උත්සාහයේදි තමයි බොහෝ ගැටළු මතුවෙන්නෙ. මොකක්ද හේතුව...?  මේ සෑම මධ්‍යස්ථානයකටම ඊට අදාල ක්‍රියාවලියක් තියෙනවා. එකකට බෑ අනෙක් මධ්‍යස්ථානයේ කාර්යය කරන්න. නාභියට හෝ මනසට හදවතේ කාර්යභාරය කරන්න බෑ. හදවතට හෝ නාභියට මනසේ කාර්යය කරන්න බෑ. ඒත් මවගෙන් වෙන් කළ දරුවාට ඉතුරු වෙන්නෙ එක මධ්‍යස්ථානයක් විතරයි. ඒ තමයි මනස. සියලු බර මනස මත පැටවෙනවා. අධ්‍යාපනය ලබා දෙන සියලු ආයතන කටයුතු කරන්නෙ මනස වෙනුවෙන් පමණයි. මනස වැඩියෙන් වර්ධනය කරගත් අයට වැඩිපුර දියුණුව ලබාගන්න පුළුවන් වෙනවා. ඔන්න තරඟය පටන් ගන්නවා. ජීවිතයේ සියලු ක්‍රියාවන් මනසින් කරන්න උත්සාහ ගන්නවා.

ආදරය කරන්න මනසට පුළුවන්ද...? 

බෑ. මනස මඟින් ආදරය කරන කෙනෙකුගේ ආදරය සැබෑ ආදරයක් වෙන්න බෑ. ආදරය සම්බන්ධයෙන් යමක් කරන්න මනසට බෑ. ආදරය එන්නෙ හදවත තුළින්. තරඟය තියෙන්නෙ හැමෝටම මනස දියුණු කරගන්න විතරයි. ඉතින් කෝ ආදරය ? ලෝකෙ පුරාම තියෙන්නෙ ලිංගිකත්වය මිසක් ආදරය නෙමෙයි. ලිංගික ශක්තිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ නාභි මධ්‍යස්ථානයෙන්. මණිපුර චක‍්‍රය හෙවත් නාභි චක්‍රය කියලත් නාභි මධ්‍යස්ථානයට කියනවා. හදවත මඟින් ඉටු වෙන්න ඕනැ කාර්යයන්, නාභිය මඟින් ඉටු වෙන්න ඕනෑ කාර්යයන් සියල්ල මනස මඟින් ඉටු කරගන්න යන කොට අවුල් ජාලයක් නිර්මාණය වෙනවා. ඒක තමයි දැන් වෙලා තියෙන්නෙ.

ඔය විදියට ජීවිතයේ ඉතාමත් වැදගත් මධ්‍යස්ථාන තුනක කාර්යභාරයන් මනසට පවරලා තියෙනවා. මනසින් මොන තරම් ජයග්‍රහණ ලබාගත්තත් මනස, හදවත, නාභිය සමබරව, නිවැරදිව සුසර කර ගැනීමට නොහැකි වීම හින්දා ජීවිත තුළ නොයෙක් ගැටළු, කරදර, විනාශයන් ඇති වෙනවා. ස්වල්ප පිරිසක් තන්ත්‍ර, යෝග, කුන්ඩලිණී හෝ වෙනත් භාවනා, අභ්‍යාස මඟින් මේ මධ්‍යස්ථාන රිද්මයානුකූලව ක්‍රියාත්මක කරගනිමින් කායික මානසික සුවය පවත්වා ගන්නවා. කායික මානසික සුවය අත්විඳිමින්, තම අභිප්‍රායන් රුචි පරිදි ඉටු කරගැනීමට අතිශයින්ම උපකාරී වන ක්‍රියාවලියක් ඉදිරිපත් කිරීමේ මූලික පියවරක් විදියටයි  ඉතාමත් සරලව, හැකිතාක් කෙටියෙන් මේ කරුණු ටික සටහන් කළේ. නැවත මෙවැන්නකින් හමු වෙමු.

සංජීව කුළුපන බණ්ඩාර 

මේ මම හඳුනන සිකුරු ගැනයි.

 

සිකුරු කියන්නෙ කොහොම කෙනෙක්ද ?

ගොඩක් දෙනෙක් කියන විදියට නම් ඒ ග්‍රහ ලොවේ සුකොමලිය යි. ග්‍රහ ලොවේ මනාලිය යි. " ග්‍රහ ලොවේ සුකොමලිය අහවල් දවසේ අහවල් රාශියට...ලග්න රැසකට මංගල යෝග..."  ඔය විදියේ කියමන් නිතර දෙවේලෙ දකින්න ලැබෙනවා. ඇත්තටම සිකුරු කියන්නෙ සුකොමලියක්ද ? සිකුරු කොහොමද මංගල යෝග උදා කරන්නෙ ? ඔබ සිකුරු හඳුනගෙන තියෙන්නෙ කොහොමද ?

මේ මම හඳුනන සිකුරු ගැනයි.

ස්පර්ශයෙන් ඇතිවන දැනීම ( The Sense of Touch) ලැබෙන්නෙ සිකුරුගෙන්. ඒක බොහොම වටිනා කතාවක්. ස්පර්ශය කියන්නෙ මහා බලයක්. හදවත කුළුගන්වන බලයක්. හදවතේ ස්පර්ශය හැම ස්පර්ශයකටම වඩා බලවත්. පෙකණිවැල කපලා මවගෙ සිරුරෙන් වෙන් කරන දරුවා මව් කිරිවලින් වෙන් කරන තාක් මවගේ හදවතේ ස්පර්ශය විඳිනවා. දරුවෙකුට මව් කිරි වෙන විදියකට දෙන්න පුළුවන් වුණත් මවගෙ හදවතේ ස්පර්ශය වෙන විදියකට දෙන්න බෑ. මවගෙ හදවතේ ස්පර්ශය විඳපු දරුවයි එය නොවිඳපු දරුවයි කියන්නෙ දෙන්නෙක්. දරුවෙක්ගෙ හදවත හරියට වර්ධනය වෙන්න මවගෙ හදවතේ ස්පර්ශය ඕනැ. හදවත කියන්නෙ හැඟීම් දැනීමේ මධ්‍යස්ථානය යි. 

මේ, ස්පර්ශයෙන් ඇති වන දැනීම කියන්නෙ හදවතට දැනෙන ස්පර්ශය මිසක් නිකම් ස්පර්ශයන් නෙමෙයි.ජීවිතයේ අවසානය තෙක් හදවතට දැනෙන ස්පර්ශය, හදවත කුළුගන්වන ස්පර්ශය හරියට ලැබෙන්න නම් කේන්දරයෙ සිකුරු පෝසත් වෙන්න ඕනැ.

ආදරය දැනෙන්නෙ හදවතට. ආදරය පිරෙන්නෙ හදවතේ. ආදරය අයිති සිකුරුට. ඒක හැමෝම දන්නවා. එහෙම දන්න අයත් ආදරය හොයනවා. ආදරය එළියෙ හෙව්වට කවදාවත් ලැබෙන්නෙ නෑ. ආදරය හොයන්න ඕනැ ඇතුලෙ මිසක් එළියෙ නෙමෙයි. ඒක ගොඩක් දෙනෙක් දන්නෙ නෑ. ඇතුලාන්තය පෝසත් අයට සල්ලි ලැබෙනවා. සල්ලි කියන්නෙත් පිටින් එන දෙයක් නෙමෙයි. සියල්ල ගලා එන්නෙ ඇතුලෙන්. ආදරයත් එහෙමයි. ඇතුලාන්තයෙ ආදරය පිරිලා ඉතිරිලා යන්නත් කේන්දරයෙ ඉන්න සිකුරු ආදරණිය වෙන්න ඕනැ. එහෙම නොවුණම හැමදාම ආදරය හිඟාකන්න වෙනවා. ඒත් ලැබෙන ආදරයක් නෑ. ඒ හින්දා සිකුරු කොහොම හිටියත් කමක් නෑ ඇතුලාන්තය ආදරයෙන් පුරවාගෙන බලන්න. ආදරය ලැබෙයි හිත පිරෙන්න. හදවත විතරක් නෙමෙයි සියලු මධ්‍යස්ථාන හරියට සුසර කරගන්න පුළුවන් නම් කේන්දරය කොහොම තිබුණත් තමන්ට ඕනැ කරන පසුබිම ඕනැ විදියට හදාගන්න පුළුවන්. ඒකට තමයි භාවනා ක්‍රම භාවිතා කරන්නෙ.

හිතන්නෙ හදවතින් නෙමෙයි. ඒත් හිත පිරෙන්න නම් හදවතට දැනෙන දේවල් හරියට ලැබෙන්න ඕනැ. ආදරය, සතුට, ලෙන්ගතුකම දැනෙන්නෙ හදවතට. හදවත අයිති කේන්දරයෙ හතරට. හතරට දිග්බලයි සිකුරු. සිකුරුයි හදවතයි අතර තියෙන්නෙ නොබිඳෙනා සම්බන්ධයක්. මම සිකුරු අඳුරන්නෙ හදවතේ ග්‍රහයා විදියට. ආදරය වගේම කෝපය සහ වෛරය දැනෙන්නෙත් හදවතටමයි. ආදරයයි වෛරයයි හරි සමීපයි. ආදරය වෛරයට පෙරළෙන්න මහ ලොකු වෙලාවක් යන්නෙ නෑ. සිකුරුට සම්බන්ධ වෙන දුෂ්ට, චන්ඩි ග්‍රහයො හදවතේ වෛරය, කෝපය ඇති කරනවා. දුෂ්ටයෙකුගෙ ඇසුරක්, ඇල්මක් බැල්මක් නැත්නම් එහෙම නෑ. දාල ගියත් ජොලියෙ ඉන්නවා. මුහුදෙ ඉන්නෙ එක මාළුවද... සිකුරු පිරිසිදු නම් අහේනියක් නෑ.

මධුවිත කියන්නෙ සිකුරුට අයිති දෙයක්. නෑ නෑ...රාහුට කියාගෙන එන්න එපා. රාහුගෙ බීම වෙනම එකක්. ජ්‍යොතිෂවේදියා නිර්මාණශීලී වෙන්න ඕනැ කියන්නෙ ඒකයි. බේබදුකමයි චුට්ටක් උගුර තෙමාගෙන සින්දුවක් කියාගෙන විනෝදෙන් ඉන්න එකයි දෙකක්. රාහුට අයිති බීමෙන් හදවතට දැනෙන දෙයක් නෑ. සිකුරු මනුස්සයෙක්ව කාලකන්නි බේබද්දෙක් බවට පත් කරන්නෙ නෑ. එහෙම වුණොත් ඒ සිකුරු සම්බන්ධ වෙච්චි නොහොබිනා ග්‍රහ සංයෝගයක ප්‍රතිඵලයක් මිසක් සිකුරුගෙ වැරද්දක් නෙමෙයි.

රාගය අයිති සිකුරුට.  සිකුරුට අයිති රාගය ආදරණියයි, සාමකාමියි. ප්‍රදර්ශන කාමුකත්වය,දර්ශන කාමුකත්වය,ස්වපීඩන කාමුකත්වය,පරපීඩක කාමුකත්වය,පෙඩෝෆීලියා,ශවකාමය, ෆ්‍රොටොරිසම් ආදී වශයෙන් නොයෙක් විකෘති ලිංගික චර්යාවන්ගෙන් යුතු අය සමාජයේ ඉන්නවා. මේවායින් තමන්ට හෝ අනුන්ට ඇති වෙන්නෙ වේදනාවක් හෝ හිරිහැරයක් මිසක් සතුටක් වින්දනයක් නෙමෙයි. සංසර්ගය කියන්නෙ සමාධිගත වෙන්න පුළුවන් අවස්ථාවක්. සිරුරු දෙකක් නොව ආත්මයන් දෙකක් එකිනෙක හමුවී සහජීවනය හා අපරිමිත ආදරය ගොඩනඟන සමාධිමත් තැනක් වෙත ලිංගිකත්වය ගෙන යාමේ වගකීම සිකුරු සතුයි. එකිනෙකාගේ ශක්තීන් ආදරණීය ලෙස මුසු කෙරෙන, ඔවුනොවුන් එකම රිද්මයකට අනුගත කරවන භාවනාත්මක රැඟුමක් බවට එය පත් කරනු ලබන්නේ සිකුරු යි. හදවතේ සම්බන්ධයෙන් තොර රාගය එනම්, ආදරය මුසු නොවූ ලිංගික ක්‍රියාවලිය යාන්ත්‍රිකයි, නිස්සාරයි. කාලය,සිත හා මමත්වය යන ත්‍රිත්වයම ක්ෂණයකින් අතුරුදහන් කරවන මොහොත හරියට උදා කරන්නේ සිකුරු යි.

සිකුරු කියන්නෙ හිර වෙන්න කොටු වෙන්න අකමැති නිදහස්කාමී කෙනෙක්. මමත්වය තියෙන්නෙ මනසෙ මිසක් හදවතේ නෙමෙයි. සිකුරුට මමත්වය නෑ. සිකුරු සමාජශීලීයි. බොහෝ අදර සම්බන්ධතා මමත්වය හින්දා අතරමග බිඳ වැටෙනවා. සිකුරු අභිබවා මමත්වයේ ග්‍රහයින් ඉස්මතු වීම, සිකුරු මමත්වයේ ග්‍රහයින්ගේ ඇසුරට ලක්වීම වගේ කාරණා හින්දා නිදහසේ ගලා යා යුතු ආදර බැඳීම් පමණක් නෙමෙයි විවාහ ජීවිත පවා බිඳ වැටෙනවා. වරද සිකුරුගෙ නෙමෙයි. සිකුරු හිර වෙන්නෙත් නෑ කාවවත් හිර කරන්නෙත් නෑ. මේක හොඳටම අවබෝධ කරගන්න පුළුවන් අවස්ථාවක් තියෙනවා.  සිකුරු දශා ගත කරන, එහෙමත් නැත්නම් සිකුරු බලවත් වෙච්චි දරුවො ඉගෙනගන්න විදිය බලන්න. පොතපතේම හිර වෙලා ඉන්නෙ නෑ. එක දිගට ලොකු වෙලාවක් පොත පතේ ගත කරන්නෙ නෑ. නැගිටලා ගිහින් රවුමක් ගහලා සින්දුවක් අහලා, මොනව හරි කාලා ඇවිත් පාඩම් කරනවා. විනෝදයත් එක්ක තමයි අධ්‍යාපනය කරන්නෙ. අම්මලා කලබල වෙනවා. උනන්දුවක් නෑ කියල හිතනවා. ඒත් වැඩේ හරියට යනවා. තමන්ට ගැළපෙන විදියට නිදහසේ වැඩේ කරගෙන යනවා. විභාගෙන් පාස් වෙනවා. අන්න එහෙමයි සිකුරු. සිකුරු නරක ඇසුරේ නම්, නොමඟ ගිහින් නම් දරුවා නරක ඇසුරට වැටෙන්න පුළුවන්. නොමඟ යන්න පුළුවන්. මේ කියන්නෙ ජෙනුයින් සිකුරු ගැන.

හදවතින් මතුවෙලා මුහුණේ ඇඳෙන අව්‍යාජ ආදරණීය සිනහවකට පුළුවන් විඩාපත් වේදනාබර හදවතක් සුවපත් කරන්න. අසරණ වෙච්චි හිතක බලාපොරොත්තු ඇති කරන්න. සුවහසක් නෙත් සිත් ඇද බැඳගන්න. එහෙම අව්‍යාජ ආකර්ෂණීය සිනහවක් මතුවෙන්නෙ හදවතින්. හදවතේ ලස්සන වැටෙන්නෙ මුහුණට. හදවතයි මුහුණයි දෙකම ලස්සන කරන්නෙ සිකුරු. බුධ ආකර්ෂණය ලබා දෙන විදිය වෙනස්. බුධ ඒ ඒ තැනට, ඒ ඒ අයට හරියන ගැළපෙන විදියට හැසිරෙන්න, කතා කරන්න පුළුවන්කම සහජයෙන් උරුම කරනවා. තැනට සහ කෙනාට හරියන්න භාෂාව පාවිච්චි කරන හැටි බුධ දන්නවා. සිකුරු ආකර්ෂණය ඇති කරන හැටි වෙනයි. ඇස් දෙක කරකවලා, හසරැල්ල දාලා  හදවත කුළුගන්වන හැටි, හිත කීරි ගස්සන හැටි සිකුරු දන්නවා. බලන්න කලා කෙත් දිහා. සමහරු සිකුරුගෙන් තවත් අය බුධගෙන් ඇතැම් අය දෙන්නගෙන්ම රසික හදවත් සොරාගන්නා හැටි.

සිකුරු විනෝදෙට බරයි, සැපපහසුවට කැමතියි. භාහිර අලංකාරය ගැන උනන්දුයි. සිකුරු හරි නීට්. ඒ ඔක්කොම ඇත්ත. ඉන්නෙ පිරිසිදු සිකුරු නම්, ඉන්නෙත් යහපත් තැනක නම් ඒක පෙර පින. 

මේ, සිකුරුගේ සියලු කාරකත්වයන්, සකල රුව ගුණ අලලා සටහන් කරන ලද සාරගර්භ ලිපියක් නෙමෙයි. සිකුරු කිව්වම මට පෙනෙන, මට දැනෙන සිකුරු ගැන තමයි මේ සටහන් කළේ. මීට වඩා වෙනස් අදහස් බොහෝ දෙනෙක් තුළ වගේම බොහෝ පොත් පත්වලත්  තියෙන්න පුළුවන්. විශ්වාස කරනවා කියන්නෙ භයානක දෙයක්. විශ්වාස කිරීම තුළ සෙවීම සහ දැකීම අඩපණ වෙනවා. විශ්වාස නොකරනවා යනු අවිශ්වාස කිරීමත් නෙමෙයි. විශ්වාසයත් අවිශ්වාසයත් අතර අවකාශය තුළදි සොයාගන්න දැකගන්න පුළුවන් වෙනවා. ජ්‍යොතිෂය වගේ විෂයක් ඉගෙනගන්න අය අන්න එතන ඉඳලා තමන්ගෙ ඇස්වලින් යමක් දකින්න උත්සාහ කළොත් බොහෝ දේ දැකගන්න ලැබෙයි.

සංජීව කුළුපන බණ්ඩාර